شبی غمگین و بارانی وسرد،مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار اوماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من میگفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با ما چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
او هرگز شکستم را نفهمید
گر چه تا ته دنیا صدا کرد